Sabancı Üniversitesi lisans öğrencisi Kerem, film yönetmeni Turgut 'abi'yle (Turgut Yasalar) sözlü tarih görüşmesi yaptı. Kerem projesinde, 12 Eylül 1980 askeri darbesinin Turgut abinin hayat hikayesindeki etkilerinin ve sonuçlarının izini sürüyor.
Kerem: “… [Turgut abiyle] [d]aha sonradan konuştuğumuzda fark ettim ki hayatının bu bölümünü ilk kez detaylıca anlattığı insan bendim ve bu sebeple de en çok ağladığı kısım burası olmuştu. Daha önceden anlatılmış olan hikâyelerin ne kadar travmatik olurlarsa olsunlar zaman içerisinde eskidiğini ve konuşulmaya müsait hale geldiğini fark ettim. Fakat aynı şey daha önce konuşulmayanlar için geçerli değildi.”
“Transkript sürecinin bana öğrettiği en önemli şey aslında iyi bir dinleyici olmadığımdı. Röportaj yaptığım sırada fark etmediğim birçok önemli detayı konuşmaları yazıya geçirirken fark ettim.”
Görüşmeden:
“Aslında Darüşşafaka beni alarak bir format attı. Başka bir, kendi sınıfımın dışında bir adama dönüştüm ben. Ama okuldan atarak da başka bir sınıfa soktu beni. Yani, hani oradaki solculuğumuzdan ne olacak ulan, 16 yaşındaki adamın solculuğundan? O zamanlar daha böyle keskin bir solculuk molculuk da yok yani. Çok daha her şey, çok naif filan böyle hani... 68'li abiler var yani. Var örgütler mörgütler filan ama biz bilmiyoruz bile yani onlar kimdir neyin nesidir filan. Sadece bu okuldan atıldıktan sonra tabii, orada... Beni mesela... Bir sosyalist hareketin ya da bir sol örgütün içine doğru da ittiler de yani bir taraftan.”
“O Gayrettepe’nin Emniyet Müdürlüğü’nün etrafında binalarda oturan insanlar taşındılar. Çünkü çığlık seslerinden, bağırtılardan insanlar geceleri orda, oralarda uyuyamıyorlardı. Ben daha sonra, yıllar sonra o işkence gördüğüm yerlerde Sis ve Gece sahneleri çektim. Hayat da böyle bi şey yani… Ve o hücrelerin orasını kantin yapmışlar filan.”
