Ebru Özşahin Sabancı Üniversitesi Kültürel Çalışmalar Yüksek Lisans programında öğrenciyken orta yaşlarda bir “asker çocuğu” ile sözlü tarih görüşmesi yaptı. ’60 kuşağından birisinin babası ile gerilimli ilişkisi, askeri disiplinin gündelik hayattaki yansımaları ve kırılmaları üzerine düşündüren bir görüşme oldu.
Ebru: “Toplam dört saat konuştuk onunla. Her ikimiz için de değişik bir deneyim oldu. Kayıt cihazını kapadıktan sonra, cevapları olmayan ‘zor’ sorular sormadığım için bana teşekkür ediyor. Ben de ona hayatını benimle paylaştığı için teşekkür ediyorum. Kapıda beni geçirirken sarılıyor, ben de ona. Bir arkadaş kazandığımı hissediyorum.”
E.: “Şöyle bir çerçeve çiziyorsan, hani biz babamla pikniğe gittik, Rocky Mountains falan… Böyle bir ilişki yok. Zaten benim gözlemlediğim benim jenerasyonumda kimsenin böyle bir ilişkisi yok. En fazla maça gidilmiştir. Ben de ilk maçıma babamla gittim. İlk sinemaya babamla gittim, ama orada kaldı, başbaşa yaptığımız iki tane şey vardı.”
“Ama onun dışında dediğim gibi, genel olarak bizim kültürde babayla oğul arasında o tip bir ilişki yaşanmıyor. Benim gördüklerim açısından söylüyorum yani, öyle Amerikan filmlerinde olduğu gibi, beyzbol maçı, sonra sosisli ye, sonra balık yakala. Böyle bir şey yok. İlk anılarım onlar. Film de ET idi meselâ. Demek ki ‘78-‘79 benim ilk sinemaya gidişim. Beşiktaş-Eskişehir maçı hatırlıyorum İnönü’de, ilk hatırladığım şeyler onlar.”
Bu projede görüşme yapılan kişi, isminin ve fotoğrafının kullanılmasını istememiştir.