Bir Erasmus öğrencisi olan Christianne J.J. Van de Weg, Yunanistan’dan Türkiye’ye zorunlu olarak göç etmiş bir ailenin 22 yaşındaki genç bir üyesi ile sözlü tarih görüşmesi yaptı. Türkçe’yi anadili olarak öğrenerek bütün ailesi için “dil engelini aşmış” üçüncü neslin aile içindeki misyonu üzerine oldukça kapsamlı bir çalışma karşımızdaki.
Christianne: “Bu yazı Bahar 2009’da Sabancı Üniversitesi’nde aldığım Sözlü Tarih dersi için yazıldı. Bu ders için Türkiye’deki üçüncü nesil bir göçmen ile sözlü tarih görüşmesi yapmamız gerekiyordu. Bir yabancı olarak görüşme yapabileceğim birini bulmak benim için zor oldu, ancak sonunda üniversiteden Türk bir arkadaşım bana yardım etti. Sizlere görüşmecimi ve onun yakınlarını kısaca tanıtacağım.”
“Görüşmecim ‘Miloves Hodzic’ takma adı ile konuştu; kendisi İzmir'de doğmuş, 22 yaşındaki bir Siyaset Bilimi öğrencisi. Ailesinin geçmişi özellikle ilginç, çünkü baba tarafından akrabaları Yunanistan’da yaşamış Türklerdenmiş. Anne tarafı ise Sırbistan’ın Sancak bölgesinden gelmiş. Tüm dede ve nineleri Türkiye’ye çok genç yaşta gelmişler, bu nedenle geçmiş kimlikleri onların ebeveynlerinden kalma. Bu da, eğer titiz davranırsak, benim görüşmecimi dördüncü kuşak bir göçmen yapıyor.”
“Miloves”: “Eğer dedem terör eylemleri olmadan ikisi de (Türk ve Bosnalı) olma şansına sahip olsaydı, bence bunu kabul ederdi. Geçen yıl öldüğü için bu konuyla ilgili ne düşündüğünü bilmiyorum aslında. Fakat eminim ki kendini kimlik sebebiyle toplumdan ayrı tutmaktan hoşlanmazdı. Dedem barışa, hırsızlık yapmamaya, terör karşıtı olmaya, güçlü orduya vb. öncelik verirdi. Milliyetçi partiye oy verirdi, çünkü bunun güçlü bir ülke kurmak için daha iyi olacağını düşünürdü.”
“Miloves”in sesini dinlemek için: