Aydın, Sabancı Üniversitesi Kültürel Çalışmalar Programında Lisansüstü öğrencisi iken Aydın, Diyarbakırlı bir genç olan Harun ile sözlü tarih görüşmesi yaptı.
Aydın:
“Yaptığımız görüşme sonrasında, görüşmenin kaydını dinledikten ve transkripsiyonunu okuduktan sonra, görüşmenin bu açıdan başarılı geçtiğini söylemem mümkün. Aynı zamanda, bu durumun bana, hayatının devamını antropolog olarak devam ettirme niyetinde bir insan olarak, mülakata bu şekilde yaklaşmanın ve görüşülen insanlar kendi anlatılarını kurarken müdahele etmemenin; insanlara kendini daha rahat hissettireceğini ve görüşmenin çok farklı ufuklara yol alabileceğini öğrettiğini söyleyebilirim.”
Görüşmeden:
“Küçükken mesela ilkokulda böyle şey bi tayfa vardı yani, dört beş tane, ailesi zengin, annesi babası okula gidip gelen, sınıf annesinin çocuğu, şehrin biraz daha böyle iyi yerinde oturan o tarz dört-beş çocuk vardı sınıfta. Geri kalanlar normal bizim gibi çocuklardı. Bu dört beş tane için mesela onların yanında Diyarbakırlı olmak biraz daha şeydi galiba öyle hatırlıyorum. Diğerlerinin yanında problem değildi ama bunların yanında biraz problemdi. Çünkü biraz da şu var: Diyarbakırlı olmak aynı zamanda biraz fakirlik göstergesi gibiydi.”